-
1 Sibylla
Sibylla ae, f, Σίβυλλα, a female soothsayer, prophetess, priestess of Apollo, Sibyl: terrae vis Pythiam Delphis incitabat, naturae Sibyllam. —Deiphobe, daughter of Glaucus, who lived in a grotto at Cumae: Cumaea, V.: vivacis antra Sibyllae, O.—A Sibyl, the author of the Sibylline books kept in the Capitol, C., L.* * *prophetess, sibyl -
2 fātiloquus
fātiloquus adj. [fatum+4 LAC-], prophesying, prophetic: alquam fatiloquam mirari, as a prophetess, L. -
3 īn-fēlīx
īn-fēlīx īcis, adj. with comp. and sup, unfruitful, not fertile, barren: lolium, V.: tellus frugibus, V.: foliis oleaster, V.: arbori infelici suspendere, hang on the accursed tree, hang, crucify, L.— Unfortunate, ill-fated, unhappy, miserable: adulescentulus, T.: ego, S.: crux infelici comparabatur: homo infelicissimus: animi Phoenissa, V.: faber operis summā, H.: Infelix, qui non Audierit, etc., V.: infelicior domi quam militiae, L.—Causing misfortune, unlucky, calamitous: Erinys, O.: vates, prophetess of ill, V.: erga plebem studium, L.: paupertas, Iu.: alqs rei p. -
4 Phoebas
Phoebas adis, f, Φοιβάσ, a priestess of Phoebus; hence, an inspired woman, prophetess, O. -
5 adnuntiatrix
announcer, preacher, one who announces; prophetess (F) (Souter) -
6 annuntiatrix
announcer, preacher, one who announces; prophetess (F) (Souter) -
7 fatiloqua
-
8 antistes
antistĕs, ĭtis, m. and f. ( fem. also antistĭta, ae, like hospita from hospes, sospita from sospes, clienta from cliens, Inscr. Orell. 2200; cf. Charis. p. 77 P.; Prisc. p. 650 P.) [antisto = antesto, q. v.; pr. adj., standing before], an overseer, president.I.Lit.A.In gen. (rare):B.vindemiatorum,
Col. 3, 21, 6:imperii Romani,
Tert. Apol. 1. —In fem., a female overseer:latrinarum,
Tert. Pall. 4 fin. —Far more freq.,Esp., an overseer of a temple, a high-priest:C.caerimoniarum et sacrorum,
Cic. Dom. 39, 104; id. Div. 2, 54 fin.:Jovis,
Nep. Lys. 3, 3; Liv. 9, 34; 1, 7:sacrorum,
Juv. 2, 113.— In the O. T. simply a priest: et sanctificarentur antistites, * Vulg. 2 Par. 29, 34.—In the Christian writers, a bishop, Cod. Just. 1, 3; 1, 18 et saep.—In fem., a female overseer of a temple, a chief priestess. — Form antistĕs:II.adsiduae templi antistites,
Liv. 1, 20; so id. 23, 24; 31, 14:perita antistes,
Val. Max. 1, 1, n. 1:templi aeditua et antistes pudicitia,
Tert. Cult. Fem. 1.— Form antistĭta, Plaut. Rud. 3, 2, 10: Veneris antistita, Pollio ap. Charis. p. 77 P.; Att. ap. Non. p. 487, 19:fani antistitae,
Cic. Verr. 2, 2, 45; cf. Gell. 13, 20, 22: antistita Phoebi, i. e. Cassandra, so called as prophetess, Ov. M. 13, 410:Cybeles antistita,
Verg. Cir. 166; Corn. Sev. ap. Charis. p. 77 P.—Trop., a master in any science or art, as in Engl. high-priest:artis dicendi antistes,
Cic. de Or. 2, 46, 202:cultor et antistes doctorum virorum,
Ov. Tr. 3, 14, 1:artium,
Col. 11, 1, 10:sapientiae,
Plin. 7, 30, 31, § 110:philosophiae,
Lact. 5, 2:juris,
Quint. 11, 1, 69:justitiae,
Gell. 14, 4:studiorum liberalium,
Dig. 10, 46, 1. -
9 Aurinia
Aurinĭa, ae, f., a prophetess held in great veneration by the Germans, Tac. G. 8 fin. Rupert. -
10 divina
I.Prop.:B.divinae Matris imago,
Lucr. 2, 609:numen,
id. 1, 154; 4, 1233; Cic. N. D. 1, 9, 22; id. Mil. 30 fin. al.:stirps,
Verg. A. 5, 711; Ov. M. 2, 633; cf.semen,
id. ib. 1, 78;and, origo,
Liv. 1, 15:Pergamum divina moenitum manu,
Plaut. Bacch. 4, 9, 2; cf.:non sine ope divina bellum gerere,
Caes. B. G. 2, 31, 2; and:quasi divino consilio,
Cic. Fam. 13, 4 fin.:stellae divinis animatae mentibus,
Cic. Rep. 6, 15:divina studia colere,
id. ib. 6, 18:animos hominum esse divinos, i. e.,
of divine origin, id. Lael. 4, 13; cf.: hoc divinum animal (homo, shortly before: quasi mortalem deum), id. [p. 603] Fin. 2, 13, 40:aliquis instinctus inflatusque,
id. Div. 1, 6 fin.; cf.:causa divinior,
id. Fin. 5, 11, 33 et saep.:condimenta,
enjoyed by the gods, divine, Plaut. Ps. 3, 2, 37:odor (Veneris),
Verg. A. 1, 403; cf.decoris,
id. ib. 5, 647:ars Palladis,
id. ib. 2, 15 et saep.:divinissima dona, i. e.,
most worthy of a deity, Cic. Leg. 2, 18: re divina facta, i. e., religious exercise, divine worship, sacrifice, etc., Plaut. Am. 3, 3, 13;in this sense res divina is very freq.,
id. Epid. 2, 3, 11; 3, 3, 34 et saep.; Ter. Eun. 3, 3, 7; id. Hec. 1, 2, 109; Cic. N. D. 3, 18, 47; id. Div. 2, 10; Nep. Hann. 2, 4; Plin. 18, 2, 2, § 7; Suet. Tib. 44 et saep.; less freq. in the plur. divinae res, Plaut. Mil. 3, 1, 81; Cic. Verr. 2, 4, 8; id. Div. 2, 10; Liv. 23, 11.—In plur. also in gen. for religious affairs, Caes. B. G. 6, 13, 4; 6, 21, 1; Cic. Div. 1, 4 fin. —Also verba, a form of prayer, Cato R. R. 14, 3:religiones (opp. fides humana),
Liv. 9, 9; cf. id. 34, 31.—Freq. connected with humanus as a stronger designation for all things, things of every kind, etc. (cf.: di hominesque under deus, I. B. fin.):1.dedunt se, divina humanaque omnia,
Plaut. Am. 1, 1, 102; cf. id. Trin. 2, 4, 78; Liv. 9, 14; Suet. Caes. 84:res,
Cic. Lael. 6:jura,
id. Rosc. Am. 23 fin.; Caes. B. C. 1, 6 fin.:scelera,
Liv. 3, 19; cf. id. 29, 18 fin.:spes,
id. 10, 40 et saep. But in the explanation of philosophia by scientia divinarum humanarumque rerum, the term divinae res denotes nature, physics, as distinguished from humanae res, i. e. morals, Cic. Tusc. 5, 3, 7; 4, 26, 57; id. Off. 1, 43, 153; 2, 2, 5; id. Fin. 2, 12, 37; Sen. Ep. 88; 90; Quint. 12, 2, 8; 20 al.; cf. Cic. Or. 34; Quint. 10, 1, 35.—So too in jurid. lang., divinae res signifies natural laws, in opp. to humanae res, positive laws, Cic. Sest. 42, 91; Just. Inst. 1, 1; Dig. 1, 1, 10.— dīvīnum, i, n.,The deity, to theion:2.divina si faverint,
God willing, Pall. 1, 1, 2; Juv. 15, 144; Amm. 23, 6; id. 22, 16 fin. —The divine, that which comes from God, nihil est divino divinius, Sen. Ep. 66, 11.—3.That which is under the sanction of a god; hence: quicquam divini credere alicui; or simply: divini alicui credere, to believe one upon oath (ante-class.):II.numquam edepol tu mihi divini quicquam creduis, in, etc.,
Plaut. Am. 2, 2, 40:quid ei divini aut humani aequum est credere?
id. Poen. 2, 1, 20:nam mihi divini numquam quisquam creduat, ni, etc.,
id. Bacch. 3, 3, 99; id. As. 5, 2, 4.Transf.A.Divinely inspired, prophetic:B.aliquid praesagiens atque divinum,
Cic. Div. 1, 38:animus appropinquante morte multo est divinior, etc.,
id. ib. 1, 30, 63; cf. id. ib. 1, 28 fin.:cum ille potius divinus fuerit,
Nep. Att. 9, 1:divinarum sagacem flammarum,
Sil. 3, 344:divini quicquam,
Plaut. Am. 2, 2, 40; cf. id. Bacch. 3, 4, 5;also joined to humani,
id. As. 5, 2, 4; id. Poen. 2, 20.— Poet. of poets:vates,
Hor. A. P. 400; cf.:divini pectoris carmina,
Lucr. 1, 731.—With gen.:divina futuri Sententia,
Hor. A. P. 218:avis imbrium imminentium,
id. C. 3, 27, 10.— Subst.: dīvīnus, i, m., a soothsayer, prophet = vates, Cic. Div. 1, 58; 2, 3; id. Fat. 8; Liv. 1, 36; Hor. S. 1, 6, 114; Vulg. Deut. 18, 11 al.—In the fem.: dīvīna, ae, a prophetess, Petr. 7, 2.—Like caelestis (but far more freq. in prose), godlike, superhuman, admirable, excellent:1.ex maxime raro genere hominum et paene divino,
Cic. Lael. 18:ingenio esse divino,
id. Rep. 2, 2:magni cujusdam civis et divini viri,
id. ib. 1, 29; cf.:caelestes divinaeque legiones,
id. Phil. 5, 11:senatus in supplicatione deneganda,
id. Q. Fr. 2, 8:homo in dicendo,
id. de Or. 1, 10, 40: homo, Crispus ap. Quint. 8, 5, 17:orator,
Quint. 4, 3, 13 et saep.:incredibilis quaedam et divina virtus,
Cic. Rep. 3, 3:fides,
id. Mil. 33 fin.:admurmuratio senatus,
id. Verr. 2, 5, 16:memoria,
id. Ac. 2, 1, 2:eloquentia M. Tullii,
Quint. 2, 16, 7:facultas eloquendi,
id. 10, 1, 81:ille nitor loquendi,
id. ib. 83:illa ironia,
id. ib. 4, 1, 70:haec in te, Sulpici, divina sunt,
Cic. de Or. 1, 29 et saep.—In the comp.:ratione nihil est in homine divinius,
Cic. Fin. 5, 13 fin.; id. Par. 1, 3, 14. Under the empire an epithet often bestowed on the emperors:domus,
Phaedr. 5, 8, 38:princeps,
Nazar. Pan. Const. Aug. 35, 3; cf. Inscr. Orell. 277; 339:indulgentia,
Dig. 1, 4, 3 et saep.— Adv.: dīvīne.(Acc. to I.) In a godlike manner, through godlike power:2.nunc tu divine fac huc assis Sosia,
Plaut. Am. 3, 3, 21.—(Acc. to II.)a.By divine inspiration, prophetically:b.plura divine praesensa et praedicta reperiri,
Cic. Div. 1, 55; id. Att. 10, 4; and in the comp., id. Rep. 2, 5 Mos. —In a godlike, superhuman, admirable manner, divinely:divine Plato escam malorum appellat voluptatem,
Cic. de Sen. 13, 44; Quint. 1, 6, 18; 11, 1, 62.— Sup. does not occur. -
11 divinum
I.Prop.:B.divinae Matris imago,
Lucr. 2, 609:numen,
id. 1, 154; 4, 1233; Cic. N. D. 1, 9, 22; id. Mil. 30 fin. al.:stirps,
Verg. A. 5, 711; Ov. M. 2, 633; cf.semen,
id. ib. 1, 78;and, origo,
Liv. 1, 15:Pergamum divina moenitum manu,
Plaut. Bacch. 4, 9, 2; cf.:non sine ope divina bellum gerere,
Caes. B. G. 2, 31, 2; and:quasi divino consilio,
Cic. Fam. 13, 4 fin.:stellae divinis animatae mentibus,
Cic. Rep. 6, 15:divina studia colere,
id. ib. 6, 18:animos hominum esse divinos, i. e.,
of divine origin, id. Lael. 4, 13; cf.: hoc divinum animal (homo, shortly before: quasi mortalem deum), id. [p. 603] Fin. 2, 13, 40:aliquis instinctus inflatusque,
id. Div. 1, 6 fin.; cf.:causa divinior,
id. Fin. 5, 11, 33 et saep.:condimenta,
enjoyed by the gods, divine, Plaut. Ps. 3, 2, 37:odor (Veneris),
Verg. A. 1, 403; cf.decoris,
id. ib. 5, 647:ars Palladis,
id. ib. 2, 15 et saep.:divinissima dona, i. e.,
most worthy of a deity, Cic. Leg. 2, 18: re divina facta, i. e., religious exercise, divine worship, sacrifice, etc., Plaut. Am. 3, 3, 13;in this sense res divina is very freq.,
id. Epid. 2, 3, 11; 3, 3, 34 et saep.; Ter. Eun. 3, 3, 7; id. Hec. 1, 2, 109; Cic. N. D. 3, 18, 47; id. Div. 2, 10; Nep. Hann. 2, 4; Plin. 18, 2, 2, § 7; Suet. Tib. 44 et saep.; less freq. in the plur. divinae res, Plaut. Mil. 3, 1, 81; Cic. Verr. 2, 4, 8; id. Div. 2, 10; Liv. 23, 11.—In plur. also in gen. for religious affairs, Caes. B. G. 6, 13, 4; 6, 21, 1; Cic. Div. 1, 4 fin. —Also verba, a form of prayer, Cato R. R. 14, 3:religiones (opp. fides humana),
Liv. 9, 9; cf. id. 34, 31.—Freq. connected with humanus as a stronger designation for all things, things of every kind, etc. (cf.: di hominesque under deus, I. B. fin.):1.dedunt se, divina humanaque omnia,
Plaut. Am. 1, 1, 102; cf. id. Trin. 2, 4, 78; Liv. 9, 14; Suet. Caes. 84:res,
Cic. Lael. 6:jura,
id. Rosc. Am. 23 fin.; Caes. B. C. 1, 6 fin.:scelera,
Liv. 3, 19; cf. id. 29, 18 fin.:spes,
id. 10, 40 et saep. But in the explanation of philosophia by scientia divinarum humanarumque rerum, the term divinae res denotes nature, physics, as distinguished from humanae res, i. e. morals, Cic. Tusc. 5, 3, 7; 4, 26, 57; id. Off. 1, 43, 153; 2, 2, 5; id. Fin. 2, 12, 37; Sen. Ep. 88; 90; Quint. 12, 2, 8; 20 al.; cf. Cic. Or. 34; Quint. 10, 1, 35.—So too in jurid. lang., divinae res signifies natural laws, in opp. to humanae res, positive laws, Cic. Sest. 42, 91; Just. Inst. 1, 1; Dig. 1, 1, 10.— dīvīnum, i, n.,The deity, to theion:2.divina si faverint,
God willing, Pall. 1, 1, 2; Juv. 15, 144; Amm. 23, 6; id. 22, 16 fin. —The divine, that which comes from God, nihil est divino divinius, Sen. Ep. 66, 11.—3.That which is under the sanction of a god; hence: quicquam divini credere alicui; or simply: divini alicui credere, to believe one upon oath (ante-class.):II.numquam edepol tu mihi divini quicquam creduis, in, etc.,
Plaut. Am. 2, 2, 40:quid ei divini aut humani aequum est credere?
id. Poen. 2, 1, 20:nam mihi divini numquam quisquam creduat, ni, etc.,
id. Bacch. 3, 3, 99; id. As. 5, 2, 4.Transf.A.Divinely inspired, prophetic:B.aliquid praesagiens atque divinum,
Cic. Div. 1, 38:animus appropinquante morte multo est divinior, etc.,
id. ib. 1, 30, 63; cf. id. ib. 1, 28 fin.:cum ille potius divinus fuerit,
Nep. Att. 9, 1:divinarum sagacem flammarum,
Sil. 3, 344:divini quicquam,
Plaut. Am. 2, 2, 40; cf. id. Bacch. 3, 4, 5;also joined to humani,
id. As. 5, 2, 4; id. Poen. 2, 20.— Poet. of poets:vates,
Hor. A. P. 400; cf.:divini pectoris carmina,
Lucr. 1, 731.—With gen.:divina futuri Sententia,
Hor. A. P. 218:avis imbrium imminentium,
id. C. 3, 27, 10.— Subst.: dīvīnus, i, m., a soothsayer, prophet = vates, Cic. Div. 1, 58; 2, 3; id. Fat. 8; Liv. 1, 36; Hor. S. 1, 6, 114; Vulg. Deut. 18, 11 al.—In the fem.: dīvīna, ae, a prophetess, Petr. 7, 2.—Like caelestis (but far more freq. in prose), godlike, superhuman, admirable, excellent:1.ex maxime raro genere hominum et paene divino,
Cic. Lael. 18:ingenio esse divino,
id. Rep. 2, 2:magni cujusdam civis et divini viri,
id. ib. 1, 29; cf.:caelestes divinaeque legiones,
id. Phil. 5, 11:senatus in supplicatione deneganda,
id. Q. Fr. 2, 8:homo in dicendo,
id. de Or. 1, 10, 40: homo, Crispus ap. Quint. 8, 5, 17:orator,
Quint. 4, 3, 13 et saep.:incredibilis quaedam et divina virtus,
Cic. Rep. 3, 3:fides,
id. Mil. 33 fin.:admurmuratio senatus,
id. Verr. 2, 5, 16:memoria,
id. Ac. 2, 1, 2:eloquentia M. Tullii,
Quint. 2, 16, 7:facultas eloquendi,
id. 10, 1, 81:ille nitor loquendi,
id. ib. 83:illa ironia,
id. ib. 4, 1, 70:haec in te, Sulpici, divina sunt,
Cic. de Or. 1, 29 et saep.—In the comp.:ratione nihil est in homine divinius,
Cic. Fin. 5, 13 fin.; id. Par. 1, 3, 14. Under the empire an epithet often bestowed on the emperors:domus,
Phaedr. 5, 8, 38:princeps,
Nazar. Pan. Const. Aug. 35, 3; cf. Inscr. Orell. 277; 339:indulgentia,
Dig. 1, 4, 3 et saep.— Adv.: dīvīne.(Acc. to I.) In a godlike manner, through godlike power:2.nunc tu divine fac huc assis Sosia,
Plaut. Am. 3, 3, 21.—(Acc. to II.)a.By divine inspiration, prophetically:b.plura divine praesensa et praedicta reperiri,
Cic. Div. 1, 55; id. Att. 10, 4; and in the comp., id. Rep. 2, 5 Mos. —In a godlike, superhuman, admirable manner, divinely:divine Plato escam malorum appellat voluptatem,
Cic. de Sen. 13, 44; Quint. 1, 6, 18; 11, 1, 62.— Sup. does not occur. -
12 divinus
I.Prop.:B.divinae Matris imago,
Lucr. 2, 609:numen,
id. 1, 154; 4, 1233; Cic. N. D. 1, 9, 22; id. Mil. 30 fin. al.:stirps,
Verg. A. 5, 711; Ov. M. 2, 633; cf.semen,
id. ib. 1, 78;and, origo,
Liv. 1, 15:Pergamum divina moenitum manu,
Plaut. Bacch. 4, 9, 2; cf.:non sine ope divina bellum gerere,
Caes. B. G. 2, 31, 2; and:quasi divino consilio,
Cic. Fam. 13, 4 fin.:stellae divinis animatae mentibus,
Cic. Rep. 6, 15:divina studia colere,
id. ib. 6, 18:animos hominum esse divinos, i. e.,
of divine origin, id. Lael. 4, 13; cf.: hoc divinum animal (homo, shortly before: quasi mortalem deum), id. [p. 603] Fin. 2, 13, 40:aliquis instinctus inflatusque,
id. Div. 1, 6 fin.; cf.:causa divinior,
id. Fin. 5, 11, 33 et saep.:condimenta,
enjoyed by the gods, divine, Plaut. Ps. 3, 2, 37:odor (Veneris),
Verg. A. 1, 403; cf.decoris,
id. ib. 5, 647:ars Palladis,
id. ib. 2, 15 et saep.:divinissima dona, i. e.,
most worthy of a deity, Cic. Leg. 2, 18: re divina facta, i. e., religious exercise, divine worship, sacrifice, etc., Plaut. Am. 3, 3, 13;in this sense res divina is very freq.,
id. Epid. 2, 3, 11; 3, 3, 34 et saep.; Ter. Eun. 3, 3, 7; id. Hec. 1, 2, 109; Cic. N. D. 3, 18, 47; id. Div. 2, 10; Nep. Hann. 2, 4; Plin. 18, 2, 2, § 7; Suet. Tib. 44 et saep.; less freq. in the plur. divinae res, Plaut. Mil. 3, 1, 81; Cic. Verr. 2, 4, 8; id. Div. 2, 10; Liv. 23, 11.—In plur. also in gen. for religious affairs, Caes. B. G. 6, 13, 4; 6, 21, 1; Cic. Div. 1, 4 fin. —Also verba, a form of prayer, Cato R. R. 14, 3:religiones (opp. fides humana),
Liv. 9, 9; cf. id. 34, 31.—Freq. connected with humanus as a stronger designation for all things, things of every kind, etc. (cf.: di hominesque under deus, I. B. fin.):1.dedunt se, divina humanaque omnia,
Plaut. Am. 1, 1, 102; cf. id. Trin. 2, 4, 78; Liv. 9, 14; Suet. Caes. 84:res,
Cic. Lael. 6:jura,
id. Rosc. Am. 23 fin.; Caes. B. C. 1, 6 fin.:scelera,
Liv. 3, 19; cf. id. 29, 18 fin.:spes,
id. 10, 40 et saep. But in the explanation of philosophia by scientia divinarum humanarumque rerum, the term divinae res denotes nature, physics, as distinguished from humanae res, i. e. morals, Cic. Tusc. 5, 3, 7; 4, 26, 57; id. Off. 1, 43, 153; 2, 2, 5; id. Fin. 2, 12, 37; Sen. Ep. 88; 90; Quint. 12, 2, 8; 20 al.; cf. Cic. Or. 34; Quint. 10, 1, 35.—So too in jurid. lang., divinae res signifies natural laws, in opp. to humanae res, positive laws, Cic. Sest. 42, 91; Just. Inst. 1, 1; Dig. 1, 1, 10.— dīvīnum, i, n.,The deity, to theion:2.divina si faverint,
God willing, Pall. 1, 1, 2; Juv. 15, 144; Amm. 23, 6; id. 22, 16 fin. —The divine, that which comes from God, nihil est divino divinius, Sen. Ep. 66, 11.—3.That which is under the sanction of a god; hence: quicquam divini credere alicui; or simply: divini alicui credere, to believe one upon oath (ante-class.):II.numquam edepol tu mihi divini quicquam creduis, in, etc.,
Plaut. Am. 2, 2, 40:quid ei divini aut humani aequum est credere?
id. Poen. 2, 1, 20:nam mihi divini numquam quisquam creduat, ni, etc.,
id. Bacch. 3, 3, 99; id. As. 5, 2, 4.Transf.A.Divinely inspired, prophetic:B.aliquid praesagiens atque divinum,
Cic. Div. 1, 38:animus appropinquante morte multo est divinior, etc.,
id. ib. 1, 30, 63; cf. id. ib. 1, 28 fin.:cum ille potius divinus fuerit,
Nep. Att. 9, 1:divinarum sagacem flammarum,
Sil. 3, 344:divini quicquam,
Plaut. Am. 2, 2, 40; cf. id. Bacch. 3, 4, 5;also joined to humani,
id. As. 5, 2, 4; id. Poen. 2, 20.— Poet. of poets:vates,
Hor. A. P. 400; cf.:divini pectoris carmina,
Lucr. 1, 731.—With gen.:divina futuri Sententia,
Hor. A. P. 218:avis imbrium imminentium,
id. C. 3, 27, 10.— Subst.: dīvīnus, i, m., a soothsayer, prophet = vates, Cic. Div. 1, 58; 2, 3; id. Fat. 8; Liv. 1, 36; Hor. S. 1, 6, 114; Vulg. Deut. 18, 11 al.—In the fem.: dīvīna, ae, a prophetess, Petr. 7, 2.—Like caelestis (but far more freq. in prose), godlike, superhuman, admirable, excellent:1.ex maxime raro genere hominum et paene divino,
Cic. Lael. 18:ingenio esse divino,
id. Rep. 2, 2:magni cujusdam civis et divini viri,
id. ib. 1, 29; cf.:caelestes divinaeque legiones,
id. Phil. 5, 11:senatus in supplicatione deneganda,
id. Q. Fr. 2, 8:homo in dicendo,
id. de Or. 1, 10, 40: homo, Crispus ap. Quint. 8, 5, 17:orator,
Quint. 4, 3, 13 et saep.:incredibilis quaedam et divina virtus,
Cic. Rep. 3, 3:fides,
id. Mil. 33 fin.:admurmuratio senatus,
id. Verr. 2, 5, 16:memoria,
id. Ac. 2, 1, 2:eloquentia M. Tullii,
Quint. 2, 16, 7:facultas eloquendi,
id. 10, 1, 81:ille nitor loquendi,
id. ib. 83:illa ironia,
id. ib. 4, 1, 70:haec in te, Sulpici, divina sunt,
Cic. de Or. 1, 29 et saep.—In the comp.:ratione nihil est in homine divinius,
Cic. Fin. 5, 13 fin.; id. Par. 1, 3, 14. Under the empire an epithet often bestowed on the emperors:domus,
Phaedr. 5, 8, 38:princeps,
Nazar. Pan. Const. Aug. 35, 3; cf. Inscr. Orell. 277; 339:indulgentia,
Dig. 1, 4, 3 et saep.— Adv.: dīvīne.(Acc. to I.) In a godlike manner, through godlike power:2.nunc tu divine fac huc assis Sosia,
Plaut. Am. 3, 3, 21.—(Acc. to II.)a.By divine inspiration, prophetically:b.plura divine praesensa et praedicta reperiri,
Cic. Div. 1, 55; id. Att. 10, 4; and in the comp., id. Rep. 2, 5 Mos. —In a godlike, superhuman, admirable manner, divinely:divine Plato escam malorum appellat voluptatem,
Cic. de Sen. 13, 44; Quint. 1, 6, 18; 11, 1, 62.— Sup. does not occur. -
13 Druias
Drŭĭdes, um ( Drŭĭdae, ārum, Cic. Div. 1, 41; Tac. A. 14, 30; id. H. 4, 54; Suet. Claud. 25; Luc. 1, 451.—Dub. form acc. Druidas, Mel. 3, 2, 3; Plin. 30, 1, 4, § 13), m., the Druids, the priests and wise men of the Gauls, Caes. B. G. 6, 13 sq.; Luc. 1. 1.; Plin. 16, 44, 95, § 249.—Hence,II.Drŭïas, ădis, f., a Gallic priestess and prophetess, a Druidess, Lampr. Alex. Sev. 60.—Called also Drŭis, ĭdis, Inscr. Orell. 2200; Vop. Aur. 44; Numer. 15. -
14 Druidae
Drŭĭdes, um ( Drŭĭdae, ārum, Cic. Div. 1, 41; Tac. A. 14, 30; id. H. 4, 54; Suet. Claud. 25; Luc. 1, 451.—Dub. form acc. Druidas, Mel. 3, 2, 3; Plin. 30, 1, 4, § 13), m., the Druids, the priests and wise men of the Gauls, Caes. B. G. 6, 13 sq.; Luc. 1. 1.; Plin. 16, 44, 95, § 249.—Hence,II.Drŭïas, ădis, f., a Gallic priestess and prophetess, a Druidess, Lampr. Alex. Sev. 60.—Called also Drŭis, ĭdis, Inscr. Orell. 2200; Vop. Aur. 44; Numer. 15. -
15 Druides
Drŭĭdes, um ( Drŭĭdae, ārum, Cic. Div. 1, 41; Tac. A. 14, 30; id. H. 4, 54; Suet. Claud. 25; Luc. 1, 451.—Dub. form acc. Druidas, Mel. 3, 2, 3; Plin. 30, 1, 4, § 13), m., the Druids, the priests and wise men of the Gauls, Caes. B. G. 6, 13 sq.; Luc. 1. 1.; Plin. 16, 44, 95, § 249.—Hence,II.Drŭïas, ădis, f., a Gallic priestess and prophetess, a Druidess, Lampr. Alex. Sev. 60.—Called also Drŭis, ĭdis, Inscr. Orell. 2200; Vop. Aur. 44; Numer. 15. -
16 Druis
Drŭĭdes, um ( Drŭĭdae, ārum, Cic. Div. 1, 41; Tac. A. 14, 30; id. H. 4, 54; Suet. Claud. 25; Luc. 1, 451.—Dub. form acc. Druidas, Mel. 3, 2, 3; Plin. 30, 1, 4, § 13), m., the Druids, the priests and wise men of the Gauls, Caes. B. G. 6, 13 sq.; Luc. 1. 1.; Plin. 16, 44, 95, § 249.—Hence,II.Drŭïas, ădis, f., a Gallic priestess and prophetess, a Druidess, Lampr. Alex. Sev. 60.—Called also Drŭis, ĭdis, Inscr. Orell. 2200; Vop. Aur. 44; Numer. 15. -
17 fatiloquus
fātĭlŏquus, a, um, adj. [fatum-loquor], declaring fate, prophesying, prophetic; hence, as subst., a prophet, a prophetess (very rare):Carmenta mater,
Liv. 1, 7, 8:Cretensis Epimenides,
App. Flor. p. 352. -
18 hariolus
hărĭŏlus ( ar-), i, m., and harĭŏla, ae, f. [Sanscr. hira, entrails; Gr. chordê, cholades; cf. haruspex], a soothsayer, prophet, prophetess (= augur, auspex, haruspex, extispex).(α).Masc.:(β).hariolos, haruspices Mitte omnes: quae futura et quae facta, eloquar,
Plaut. Am. 5, 2, 2; cf.:ut haruspices, augures, harioli, vates et conjectores nobis essent colendi,
Cic. N. D. 1, 20, 55; Plaut. Cas. 2, 6, 4; id. Men. prol. 76; id. Poen. 3, 5, 46; Ter. Phorm. 4, 4, 27; Cic. Div. 1, 2, 4; Phaedr. 3, 3, 6 et saep.—Fem., Plaut. Mil. 3, 1, 99; id. Rud. 4, 4, 95 sq. -
19 infelix
in-fēlix, īcis, adj., unfruitful, not fertile:II.vulgus infelicem arborem eam appellat, quoniam nihil ferat, nec seratur unquam,
Plin. 24, 9, 41, § 68; cf. id. 16, 26, 45, § 108; hence, of the gallows, Cic. Rab. Perd. 4, 13; cf. Liv. 1, 26, 6:tellus frugibus,
Verg. G. 2, 239; cf. ib. 2, 314:lolium,
id. E. 5, 37.—Transf.A.Unfortunate, unhappy, miserable (class.):B.crux infelici et aerumnoso comparabatur,
Cic. Verr. 2, 5, 62, § 162:homo miserrimus atque infelicissimus,
id. Rosc. Am. 41, 119:patria,
Verg. A. 9, 786:fama,
id. ib. 12, 608.—With gen.:animi Phoenissa,
Verg. A. 4, 529:fidei,
Sil. 12, 432:ausi,
id. 9, 627.— Comp.:infelicior domi quam militiae,
Liv. 5, 12, 1. — Sup.:femina,
Quint. 8, 5, 21. —Act., causing misfortune or calamity, unlucky, calamitous:infelix rei publicae,
Cic. Phil. 2, 26, 64:terra fingenti Prometheo,
Prop. 3, 5, 7:thalamus,
Verg. A. 6, 521:balteus,
id. ib. 12, 941:vates,
prophetess of ill, id. ib. 3, 246:erga plebem studium,
Liv. 3, 56, 9:opera,
Quint. 10, 1, 7:sollicitudo,
id. 12, 10, 77:paupertas,
Juv. 3, 152 al. — Hence, adv.: infēlīcĭter, unhappily, unfortunately:fit mihi obviam infeliciter,
Ter. Eun. 2, 3, 36:tentata res,
Liv. 1, 45, 3:totiens temptata arma,
id. 2, 35, 8.— Comp.:infelicius,
Sen. Contr. 5, 33; Quint. 8, 6, 33. — Sup.: infelicissime, Aug. Civ. Dei, 12, 13. -
20 Maenades
Maenădes, um, f., = Mainades [Gr. mainomai, to be inspired, rave], the priestesses of Bacchus, Bacchantes:II.hederigerae,
Cat. 63, 23; 69:Threïciae,
Ov. F. 4, 458:Ausoniae,
the Italian Bacchantes, id. ib. 6, 504.—In sing.: Maenas, ădis, f., a Bacchante, Prop. 3, 6 (4, 7), 14; Sil. 3, 102; Pers. 1, 105.—Transf.A.Maenades Priapi, priestesses or worshippers of Priapus, matrons who made invocations to Priapus in the temples of the Bona Dea, Juv. 6, 315. —B.In sing.: Maenas, ădis, f., an inspired prophetess; of Cassandra, Prop. 3, 11, 64 (4, 12, 62); Sen. Agam. 718.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Prophetess — Proph et*ess, n. [Cf. F. proph[ e]tesse, L. prophetissa.] A female prophet. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
prophetess — [präf′ə tis] n. a female prophet: see ESS … English World dictionary
prophetess — Female prophets in the OT performed functions similar to those of male prophets. Deborah was a judge who led people into battle (Judg. 4:1–10) and Huldah received enquiries from KingJosiah about the will of God (2 Kgs. 22:14–20) with regard to… … Dictionary of the Bible
prophetess — UK [ˌprɒfɪˈtes] / US [ˈprɑfɪtəs] noun [countable] Word forms prophetess : singular prophetess plural prophetesses a woman who is a prophet … English dictionary
prophetess — noun Date: 14th century a woman who is a prophet … New Collegiate Dictionary
prophetess — /prof i tis/, n. 1. a woman who speaks for God or a deity, or by divine inspiration. 2. a woman who foretells future events. 3. a woman who is aspokesperson of some doctrine, cause, or movement. 4. the wife or female companion of a prophet. [1250 … Universalium
prophetess — noun A female prophet … Wiktionary
prophetess — I (Roget s IV) n. Syn. seeress*, sorceress*, Cassandra; see prophet . II (Roget s Thesaurus II) noun A person who foretells future events by or as if by supernatural means: augur, auspex, diviner, foreteller, haruspex, prophesier, prophet, seer,… … English dictionary for students
prophetess — proph|et|ess [ˌprɔfıˈtes US ˈpra:fıtəs] n old use a woman who people believe has been sent by God to lead them … Dictionary of contemporary English
prophetess — proph|et|ess [ prafıtəs ] noun count a woman who is a prophet … Usage of the words and phrases in modern English
PROPHETESS — a female PROPHET … Concise dictionary of Religion